در بسیاری از جوامع افریقایی آدم‌ها را به سه دسته تقسیم می‌کنند: آن‌هایی که هنوز زنده‌اند و روی زمین به سر می‌برند، ساشاها، و زمانی‌ها. ساشاها یا مرده‌های زنده کسانی هستند که به تازگی مرده‌اند و مدتی از زندگی‌شان با افرادی که هنوز در این‌جا هستند هم زمان بوده است. آن‌ها کاملا نمرده‌اند، زیرا هنوز در خاطر زنده‌ها حضور دارند. زنده‌ها می‌توانند آن‌ها را به یاد بیاورند، در آثار هنری شبیه‌سازی کنند و با شرح حکایت‌هایی آن‌ها را به زندگی بازگردانند. وقتی آخرین کسی که یکی از اجداد را به خاطر دارد می‌میرد، جد مزبور حالت ساشا را ترک می‌کند و به زمانی‌ها یا مردگان می‌پیوندد. البته زمانی‌ها به صورت دسته جمعی فراموش نشده، بلکه مورد ستایش‌اند، و نام بسیاری از آن‌ها در یادها مانده است. با این حال مرده‌های زنده نیستند، زیرا تفاوتی وجود دارد. «دروغ‌هایی که معلمم گفته بود» جیمز لوئن
