هنگامی که شکوفههای عشق بر رخسار هر قلب پر تلاطمی برای خود جایی میگشاید و به جوانه مینشیند، هنگامی که بوی عطر دلاویز عشق در رگهای آدمی جریان مییابد، هنگامی که خورشید عشق در پهنه آسمان سینهها میدرخشد، آنگاه است که در مییابیم زیستن چقدر زیباست و عشق چه با شکوه و روحانی است. عشق نمای زندگی است. عشق عصاره حیات است. عشق نوعی امید به زندگی و دشواریهای آن است.