قلندران پیژامهپوش (مویدی، کپورچالی، امیرشاهی، و روشنضمیر) اولینبار در ستون طنز شهرهای نامریی و کرگدننامه روزنامه شرق هسته مرکزی حزب خود را شکل دادند و چیزی نگذشت که هواخواهان بسیاری پیدا کردند. موسسان این حزب نه در پی نشر اکاذیب و افترا هستند و نه تشویش اذهان عمومی بلکه منتهای آمالشان این است که با ابزار وارداتی مخصوص (که کم از رمل و اسطرلاب نیست)، پلی بزنند میان گذشته و آینده و از تاریخ و فرهنگ و اقتصاد و اخلاقیات و فلسفه و نجوم و حکمت و قس علی هذا بگویند! نمیدانم چه رازی در پیژامههای راهراه نهفته است که اتاق سه در چهار آپارتمان شماره هفت مجتمع یاس را تبدیل به بهشت میکند. در این اتاق جز گل هندوانه و گل نخنما شده قالی و زغال گلکرده سماور، حرفهایی گل میکند که نظیرشان را در هیچ سمینار و پارلمانی (به معنای لغو) نمیشنوید.