مجموعه داستان داخلی
آن‌ها کم از ماهی‌ها نداشتند
اولش سخت است. سعی‌ات را بکن. همیشه اولش سخت است. راه که افتادی، دیگر راه خودش جلو می‌رود، نه این که حتا به ای دری هم بررسی. فقط بنویس متاسفم . من تمام سعی خودم را کردم، تمام سعی را که امروز می‌توانم، گرچه تمام سعی فردایم را نمی‌دانم. حالا همین لحظه از همین امروز دیگر نمی‌توانم با تو ادامه دهم. می‌خواهم یک نفره بروم. تو برو تا رفتن من هم سبک‌تر باشد.
آدم‌های اشتباهی
از بین همه کافه‌های ساحلی که صندلی‌های یک‌درمیان چوبی و پلاستیکی‌شان را رو به موج می‌نشانند. تنها کافه عمو آیریک است که مرا بیشتربه خودش می‌خواند. و از بین تمام آدم‌های گذری و ثابتی که خماری صبح‌های مرطوب‌شان را این‌جا می‌‌کشانند، تنها ماکسمیلیان است که نگاه سرگردانم را روی خودش ثابت می‌کند.
شاید به خاطر طنین اسمش باشد، یعنی از وقتی ...