سرگذشت ژیل بلاس

چون به‌خوابم، بجای خواب، خیال گرفت، دوستی خواجگان، در عوض وابستگی من بدیشان، ذهنم را مشغول ساخت. از اثر التفات تازه‌شان متاثر، قصد کردم که فردا به دیدن و سپاسگزاری روم. آرزوی دیدار یکتا نیز بسیار داشتم، ولی چون یاد پرستار وی، زرین‌نهال، می‌کردم این آرزو را مشوش می‌ساخت. می‌گفتم که البته هنوز فقره سیلی را فراموش نساخته است و دیدار من او را بی‌رنجی نیست. با خستگی این خیالات، بعد از طلوع آفتاب بیدار شدم. هنوز تمام رخت نپوشیده بودم که گنجینه در رسید.