اصولا مهارت نویسنده بیشتر در توصیف ماجراهای ساده و طنزآمیز است. با این حال نویسنده ما دارای احساسات، او را در پی آفرینش داستانهایی که در آنها دوستی و مهر و عشق نقش اساسی دارند کشاندهاند. دقت در بنمایه برخی از داستانهای دیگر، همچون آوایی از اعماق و عشق مادر نشان میدهد که نویسنده از نیروی حال در واقعهسازی که از اسباب مهم داستاننویسی است بخوبی برخوردار است و خلاف آنچه در برخی از داستانهای ادبیات معاصر فارسی دیده میشود مبهم بافی را به نام رئالیسم جادویی جانشین رویداد رئال نمیکند.