پروانه، خزر هم با تمام زیباییهایش هم چون ما دلشکستگیهای فراوانی در سینه دارد. چقدر ما خوشبختیم که در میان ازدحام این همه اشک تنها به لبخندی قناعت میکنیم. من در حیرتم که در میان عبور این همه ماه و سال هنوز آدمی عشق را به غایت فرو افتادن یک برگ از درخت نفهمیده. بیشک هر کجا خیابانی باشد راه خانهی خدا نیز از همان سمت است حالا چه فرقی میکند که ما از بالا و یا پایین این خیابان گذر کنیم.