عشق عظیمترین و شگفتترین کلمه خلقت است و نوای آن از دیرگاهان در جهان طنینانداز گشته است، یعنی آنگاه که جدایی انسان از حق آغاز شد، فراق، سبب دردمندی آدمی گردید و پروردگار «عشق» را استوارترین رشته پیوند مجدد و چاره دردمندی او قرار داد.