این مجموعه گزیدهای است از داستانهای آلمانی از قرن هجدهم تا به امروز، بیشتر بر مبنای روانکاوی جانهای پریشان، و نگاه به جهان جنون. جنون از دیرباز از قصه تا اسطوره، در ادبیات حضور داشته است... ولی این مجموعه آسیبنگارانه از دنیای مدرن برگرفته شده است. اکبرت زردمو، نخستین داستان این مجموعه نیز در جهانبینی خود عناصری رمانتیک دارد. اما داستان لنس بوشنر که محور و کانون این مجموعه است، نگاه جامعهشناسانه و روانکاوانه را با تجربههای پزشکی مدرن پیوند میدهد، و به این ترتیب در آسیبنگاری مدرن جان، از آثار پیشاهنگ آلمانی به شمار میرود و با نمونههایی بسیار میتوان تاثیر آن را حتی تا به امروز هم در قصهپردازی بزرگانی چون توماس مان و الیاس کانتی دید. پس از این نوول به قرن بیستم میرسیم که پر بسامدترین تجربه انسانهایش وحشت و بیگانگی بوده است، احساسهایی که به آثار تمامی نویسندگان مکتبی که به اکسپرسیونیسم شهرت دارد، رنگمایه بنیادین آنها را میبخشد و نشان میدهد که کافکا در ادبیات این دوران استثنا نه، بلکه چکیدهای است که نقش کانونی یافته است. هر داستان این مجموعه به سهم خود شرح و تفسیری کوتاه و جداگانه نیز یافته است.