مسافرت گرچه به ظاهر و بر اساس واقعهای متعارف بنا شده است و در مکانی محدود و با حوادثی جزئی، اما تقابل آدمها و نیز ـ که مهمتر است ـ تناقض ذاتی شخصیت اصلی گاهی چنان برملا کننده خصلتهاست که قهقهه خنده، البته با اشکی به گوشه چشم به دنبال میآورد، در عالم آثار طنز با مایهای از تراژدی، مسافرت به راستی غنیمت است.