اگر ترجمههای موجود در کتابخانهها تنها راه مواجهه ما با نمایشنامهها خارجی باشد در این صورت درک و دریافتمان از تاریخ ادبیات نمایشی ناکامل و مجازی خواهد بود که این تاریخ چیست مگر سیر متونی نمایشی که هر یک به دورهای تعلق دارند و به جغرافیایی. در ایران بسیارند نمایشنامههایی که ترجمه شدهاند در حالیکه نه مهم بودهاند و نه در میان آثار نویسندهشان جایگاهی داشتهاند...