نمایشنامهنویس در کار نگارش و خلق یک اثر نمایشی همچون کیمیاگران روزگاران پیشین متحمل رنجهای فراوان میشود، به این سوی و آن سوی میرود، در نهانخانهی آثار کهن به رمزگشایی میپردازد، اکسیرهای ادبی گوناگون را درهم میآمیزد و خلاصه کلام نمایشنامهنویسی این چنین خود پژوهشگر سختکوش آثار کهن میشود و اثری که از قلم این پژوهنده همهکاره بیرون میتراود، معجونی هفتجوش میشود که میتواند هفتاد بلای اجتماعی و اقتصادی و حتی فرهنگی و ادبی را چارهساز باشد...