نمایشنامه
متن چهار دختربچه به واسطه تصاویر غریب و وجود عنصر رنگ و دیگر عناصر بصری که یادآور تابلوهای اویند مرتبا حضور پیکاسو نقاش را به ما گوشزد می‌کند. درست است که پیکاسو در این نمایشنامه، با کلمات تصاویری را نقش می‌زند که ترسیم‌شان با خط و رنگ به نظر ناممکن می‌رسد، اما در گفتن این‌که پیکاسو کاری را که در نقاشی نمی‌توانسته بکند با کلمات انجام داده است، باید محتاط بود زیرا چنین باوری نتیجه نگاه ظرف و مظروفی به هنر است حال آن که یک اثر هنری یا ادبی یک کل را می‌سازد که تاثیری یکه برجا می‌گذارد.
