یکی از ایرانیان سخن‌آور با ذوق و ادیب خوش قریحه که شاید همه ایرانیان فرزانه و فارسی‌زبانان چنان که باید به مقام و مرتبه ادبی او وقوف ندارند و درجه بلند دانش و گوهر مایه او را در ادب فارسی درست نمی‌شناسند میرزا حبیب اصفهانی متخلص به «دستان» از آزادگان ظریف‌طبع اوایل قرن چهاردهم هجری است. این مرد بدون شک در تاریخ ادبی اخیر ایران نامی بلند و مقامی ارجمند دارد و به سبب آثاری که از او در دست است می‌توان با کمال جرات گفت در اواخر قرن سیزدهم و اویل قرن چهاردهم یکی از چند تن معدودی است که در تحقیق ادبی، و رواج دادن آثار فکری اروپایی در میان ایرانیان روش جدید و صحیح پیش گرفت. به جز این، اهمیت میرزا حبیب اصفهانی در شیوه نثرنویسی ساده و روانی است که از همه آثار او نیک نمایان است. بالاتر از آن، قدرتی است که در روش ترجمه داشته است.
