نمایش از یک سو بیمعنایی و بیمحتوایی واقعیت و اندیشه انسانی را بیان و از دیگر سوی صحنه را با «صندلیها» و حرکات پیدرپی میکند. موضوع «صندلیها» پیام شکستهای زندگی و ناکامیهای اخلاقی نیست بلکه خود «صندلیها»ست، یعنی {وجود شی،} و نبود انسان، امپراتور و خدا. موضوع جهان غیر واقعی و فراطبیعی خالیست. موضوع هیچ است.