عمر سیفالدین مدتی از زندگی کوتاهش را با فعالیتهای ادبی گذراند و ضمن نوشتن داستانها و مقالات انتقادی ـ سیاسی و فکاهیاش تابلوهایی گویا از زندگی طبقات مختلف اجتماعی ملت ترکیه را نیز ترسیم کرده است. کتاب افروز بیگ که با لحن انتقادی تندی به رشته تحریر درآمده، اثری فکاهی است که روشنفکران دوران انقلاب «ترکهای جوان» 1908 را هدف حمله قرار داده و سیاستمداران نادان و دانشمندان قلابی را که مانند «افروزبیگ» در مقابل تمدن غرب کرنش میکنند به باد انتقاد گرفته است.