چند ماه پس از پایان کتاب (شش ماه در میان زنان وحشی آمازون) یکی از افسران نیروی دریایی ایران که در آن ایام دوره تخصصی فرماندهی را در ایتالیا میگذرانید نامهای به عنوان نویسنده نگاشت که پس از مدتی تاخیر و این دست آن دست گشتن واصل شد. وصول این نامه برای من تعجب آور نبود زیرا ایرانیان مقیم خارج گاهگاه نویسندگان مورد وطن خودشان را مورد لطف قرار میدهند و با اینکه خرج پست گران و درآمد و هزینه ایشان محدود و حساب شده است، از نوشتن نامههای مفصل خودداری نمینمایند اما چیزی که برای من ایجاد حیرت کرد، این بود که افسر مورد بحث (اجازه ندادند نامشان را بنویسم) وعده داده بود فصلی بر این کتاب بیافزاید...