نثر ترجمههای علیرضا وزل شمیرانی گرم و پخته و شیرین است و آدم را به یاد گذشتهای میاندازد که چندان دور نیست اما خیلی دور به نظر میرسد. فارسی نویسی بیادا و بی تکلیف و نجیب و آرام او به ما یادآوری میکند که برای مترجم خوب، دانستن زبان مادری بیش از تسلط به زبان بیگانه اهمیت دارد. شاید خیلیها ندانند که شمیرانی داستاننویس هم هست چون کم مینویسد و کمتر به چاپ و انتشار قصههایش رضایت میدهد. اما شخصیت قصهنویس شمیرانی خود را در ترجمهی پدرخوانده نشان داده است. در اینجا ما با ترجمهای آمیخته با تالیف و خلاقیت هنرمندانه روبرو هستیم که کار خواندن رمان را به تجربهای لذت بخش و به یادماندنی تبدیل میکند.