رمان ایرانی
گزارش پایانی یادگار زریران (قصه بلند)
ای خودکار سر به هوا! وطن، درست همان جاییست، که لای انگشتهای کسی، بر کاغذی به دلربائی مزارع بابونه، کمند کلام را به نشانه صلح، بر درختی گشن قلاب کنی، و سرت را مثل قطره آونگ کنی از قطرهای بزرگ و... تمام.