این دفتر در چهارده گزارش، شرح سفری است که الیاس کانتی، نویسنده بلند نام و صاحب نوبل آلمانی زبان در سال 1956 به شهر مراکش داشته است. نگاه کانتی در این حیطه آشنا- ناآشنای شرقی بیش از هر چیز در جست‌وجوی انسان‌هاست، در پی شناخت سرنوشت آنها، و شهود بر آرزوهای محال یا ممکن‌شان در بطن مناسبات فروتنانه فقیرانه‌ای که خاص جهان سوم است. به این ترتیب این گزارش‌ها، همچنان که جنبه عینی خود را حفظ می‌کنند، از زندگی در این شهر تصویرهایی ارائه می‌دهند که خیلی زود رنگی شاعرانه- عرفانی به خود می‌گیرند و تمثیلی می‌شوند بر شوق به زندگی، حتی جایی که ادباری همه‌گیر انسان‌ها را مثله می‌کند. نگاه مهربانی که کانتی در این مجموعه در قبال از پاافتادگان و بیچارگان- چه انسان و چه حیوان- دارد، و توجه ستایش‌آمیز او با آن روی قهرمانانه زندگی‌اینان، در نوع خود در ادبیات معاصر آلمانی بی‌مانند است.
