اشکال گوناگون از خودبیگانگی را شاید بتوان به طور کامل در نمایشنامه منزلگاه (خانه) یافت. این نمایشنامه در یک تیمارستان اتفاق میافتد که در آن چهار شخصیت از طریق صحبتهای عادی و اتفاقی خود به مصداق کنایهدار نام نمایشنامه اشاره میکنند (که ممکن است معنای وطن، محل سکونت، یا احساس تعلق را نیز در بر داشته باشد.) شاید در میان نویسندگان عصر ما هیچکس به اندازه استوری موقعیتهای واقعی زندگی را چنین با جزئیات به صحنه نکشانده و تا به این حد از آنها برای نشان دادن انسان نوین و قراردادهای اجتماعی استفاده نکرده است.