«تربیت واقعی این نیست که انسان وارد دنیای فرهنگ رویایی شود، بلکه باید خود را تابع انضباط غم و شادی سازد.» شکسپیر در این نمایشنامه تلاش بیهوده بازیگران و تظاهر آنان را به مقاومت در برابر کشش عشق، و بالاخره شکست آنها رادر مقابل این قدرت عظیم و تسلیم به مقتضای طبع و خوی بشری نشان میدهد. او در لفافه طنز طبیعت واقعی انسان و انحراف از آن را مینمایاند.