هجو حاضر در نمایشنامه کیمیاگر از استهزا خرد شیاد سر بر میآورد و بر علم قلابی کیمیاگری میتازد. با این وجود گویا بن جانسون بر سر آن نیست که تحقیر اخلاق را مضمون قرار دهد. وی با مهارت تمام اراذل و کلاهبرداران جامعه را ترسیم میکند. سابتل و فیس قهرمانان! یا شریران این متن کمدی، همچون سکانداران کشتی، نمایشنامه را از میان امواج خروشان و گزنده دریای ریاکاری یا به تعبیری از لابلای رشتههای به هم تنیده موقعیتهای خندهآور عبور میدهند و تا زمانی که در دام خود گرفتار میشوند، مشتی قربانی بینوانا را به وادی فریب و کلک میکشانند، قربانیانی که هر یک با بلاهت و جهل خاص خود سراپا ریشخند میگردند و بر سر دست میشوند.