جولیو شخصیت اصلی رمان دارای حال و هوایی مالیخولیایی است؛ او از دو برادر دیگر باهوشتر است و تنها کسی است که به کتاب و مطالعه علاقهمند است. در اینجا با نمونهای از شخصیت غالب رمان مدرن، به عبارتی یک شخصیت سترون روبرو هستیم. جولیو هم مثل همهی شخصیتهای سترون پیش از موعود پیر شده است: «فقط چهل سال دارم و انگار هشتاد یا صد سالهام.» جولیو یادآور جوان داستان گرداب مالستروم اثر ادگار آلن پواست، که با نزدیک شدن به مغاک پیر شده است.