عمارت نیمه شب

سپیده سیاوشی دومین کتاب خود را بعد از پنج سال منتشر کرده است. مجموعه داستان قبلی او که با نام فارسی بخند در 1390 چاپ شد توانست جایزه‌ی بهترین مجموعه داستان اول بنیاد هوشنگ گلشیری را بگیرد. همچنین بسیاری از تک داستان‌های او نیز در جشنواره‌های مختلف جوایز و مقام‌هایی به دست آورده‌اند که نشان‌دهنده‌ی تسلط این نویسنده است بر کار در حوزه‌ی داستان کوتاه. عمارت نیمه شب ده داستان کوتاه است که در فضاها و مکان‌های گوناگون روایت می‌شوند. بحران‌های خاموش شخصیت‌ها و خشونتی پنهان بین آدم‌های عادی جامعه و زنان خونسرد درون‌گرای طبقه متوسط، از عناصر مهم تشکیل‌دهنده جهان داستانی او هستند. سیاوشی از تکنیک دیالوگ‌نویسی به خوبی استفاده می‌کند و زبان موجز و روایی‌اش نیز از جمله عناصری است که از او یک داستان کوتاه‌نویس جدی ساخته است. خواننده او با ماجراهایی روبه رو می‌شود که در وهله‌ی اول عادی و شاید مرسوم به حساب می‌ایند اما هرچه جلوتر می‌روند در می‌یابد چه التهابی زیر این پوسته در حال فوران است.