آنچه در شکوفایی شخصیت سیمون دوبووار نقشی تعیین کننده داشت، آشنایی‌اش با نویسنده و فیلسوف نامدار فرانسوی، ژان پل سارتر بود. سیمون از نخستین دیدار شیفته سرزندگی و هوش و ذکاوت شگفت‌انگیز سارتر شد: «اگر با سارتر برخورد نکرده بودم، اندیشه‌ام چگونه تحول می‌یافت و رشد می‌کرد؟ آیا در هر صورت، از فردگرایی، آرمان‌گرایی و اعتقاد به اصالت روح دست نمی‌کشیدم؟ نمی‌دانم. آنچه اهمیت دارد، آشنایی من با سارتر است که نقشی سرنوشت‌ساز در زندگی من بازی کرد. با او می توانستم همه چیز را قسمت کنم... می‌دانستم که هرگز از زندگی‌ام بیرون نخواهد رفت.» «نیکول» چشم‌هایش را از کتاب برداشت. چه ملال‌آور است این همه تکرار مکررات درباره نبود تفاهم! اگر انسان واقعا علاقه‌ای به برقراری رابطه داشته باشد، هر جور شده در این کار موفق می‌شود. نه با همه کس، قبول، اما با دو سه نفر.