حالا تو برای من بیشتر از یک خاطره، شبیه خود ولیعصر هستی! یک خیابان صبور با انگشتان کشیده غمین. خیابانی که پاریس را با تمام سنگفرشهایش پهن آن کرده بودیم و بر کمر شب قدم میزدیم. شبیه حضور عظیم یک قدم، شبیه باران خوردهترین نقطه خیابان، شبیه خود تهران...