هنوز هیچ‌کس نیستم (با نگاهی به رمان مسخ اثر فرانتس کافکا)

نخستین بار که کتاب مسخ اثر فرانتس کافکا را خواندم، به شدت از حشره شدن گرگوار زامزا جانبداری کردم. سرنوشت او با آن فضای زندگی و کاری، تنها بدانجا می‌توانست بینجامد. همان فضا و شرایط، گاه و بی‌گاه در زندگی ما نیز احساس می‌شود؛ آدمیانی که با مسخ شدن فاصله چندانی نداریم. در گیر و دار یک بیماری و در دوره طولانی درمان، بار دیگر مسخ را مطالعه کردم. نیازی که برای برخاستن و به جریان‌های جاری زندگی پیوستن من آبتین نام گرفته، از پوست سخت حشره‌گونه‌اش بیرون آورم و به او فرصت دهم تا بار دیگر، بخت خود را برای زندگی در شرایطی که پس از مسخ او ایجاد شده بود، بیازماید ...