اساس گفتوجوهای من با کسان ادبیات و هنرها، کنکاش و شناخت پدیدهیی به نام انسان در فرهنگ معاصر ایرانی بوده است. مقصودهای دیگر، در فرع بوده و نتوانسته گپوگفت را به سمت و سویی صرفا ادبی یا هنری جهت دهد: چهره به چهره شدن، یاد کردن و آنگاه حرف آوردن! عدهیی میخواستند و عدهیی میخواهند تا از پشت پرچین ادبیات و هنرها به این آدمها نگاه کنند. اما، اینها مردم زندگی بودهاند که گهگاه نیمرخی در ادبیات و هنرها نشان دادهاند.