سالها پیش، در شرح دو منظومه حاج ملاهادی سبزواری خوانده بودم که هرچه به هستی وارد شود، بازگشتش به عدم غیرممکن است. میماند، تغییر شکل میدهد، دگرگونی مییابد، و هرگز نیست نمیشود. این کتاب مجموعه داستانهای کوتاهی از دو وجود به نام آهماه و مراد است که در زمانها و مکانهای مختلف به هستی میآیند و زندگی میکنند. گاه یک پریدریایی، گاه دو گوزن و گاه آب و خاک و گاه گل و آدماند. همه در همین جهان باقی میآیند، و جاودانه میمانند.