روبان سفید

ممکن بود حوادث اون روزها و سکوت ما در قبال اون مسائل، نطفه تراژدی‌ای رو که در ادامه باهاش روبرو شدیم، بسته باشه. آیا همه ما به صورت مخفیانه نمی‌دونستیم که در بین ما چی می‌گذره؟ آیا ما با چشم بستن بر اون مسائل، به نوعی اون اتفاقات رو ممکن نساخته بودیم؟ آیا دهانمون رو نبسته بودیم چون در غیر این صورت، باید گناهان و جنایات این بچه‌ها، یعنی بچه‌های خودمان را نتیجه و ماحصل آنچه واقعا به اونا آموخته بودیم، می‌دونستیم؟