اندوه را مرکب شادی کن! این داستان توست. داستانت را بخوان. ورق بزن. در سرآغاز هزارتوی پرافسانهای، در مسیر عبدالله را ملاقات میکنی. عبدالله تویی، عبدالله همذات توست. به قرن چهارم میروی. در این سفر، از غم به شادی، در پیمودن جاده اندوه، با عبدالله همسفر میشوی، با خودت. این داستان ما است....