جانورنامه

کتاب حاضر از نمونه‏های کلاسیک طنزِ اروپای مرکزی و شرقی است. نویسنده پس از شکست انقلاب‏های 1919 _ 1918 مجارستان، در سرخوردگی و تلخ‏کامی عمیق خود، تنها به نوشتن طرح‏ها و قطعات کوتاهی پرداخت که با طنزی بکر و تیره، از جمله در قالب پرتره‏های بدیع و با روح حیوانات، نابه‏هنجاری مناسبات اجتماعی و رفتار و کردار نه‏ کمتر عجیبِ انسان‏هایی را هم که در میان آن‏ها می‏زیست بیان می‏کند. بیشتر این طرح‏ها و قطعات که با لحنی به‏ ظاهر جدی و علمی، بر پایه‏ بازی‏های زبانی، «مهمل‏گویی»‏های بکر، طنز و طعن و تمسخر نوشته شده، در‏ عین ‏حال که دیدگاه‏ها و پیش‏داوری‏های مأنوس و تنگ‌‏نظرانه‏ کتاب‏های درسی زیست‏شناسی را به سخره می‏گیرد، در چارچوب امکانات و «سوراخ‏سنبه‏»هایی که هنوز بسته نشده بود، تئوری‏های گذشته‏گرا و بی‏پروپایی را هم که پایه‏های سیاسی رژیم نیمه‏فاشیستی آن روزگار را تشکیل می‏داد، به چالش می‏کشد...