آلفنسو پلوو که به درستی همانند شیلر، پوشکین، و برشت، لقب شکسپیر گرفته است، دانشآموخته تئاتر و از نمایشنامهنویسان و کارگردانان بنام اسپانیاست. او که بیشترین شهرتش را مدیون آثار سورآلیستیاش میباشد، با اثر رئالیستی پیشرو تسلطش در این سبک را نیز به رخ کشید و جایزه ادبی لازارو کرتر را در سال 2006 از آن خود ساخت. او با دستآویز کردن بخشی از تاریخ چین یادآور خاطرات نسلی میشود که در جوانی شعار "زنده باد مائو" را سر دادند و نشان میدهد چگونه تمامی بازیگران قدرت در بازی قدرت از قدرت شکست میخورند و سرانجام بازندهاند. این اثر توهمزدا نقاب از چهرهی جویندگان جاه برمیدارد و آشکار میکند عرصه سیاست جولانگاه درندگانی است که بویی از انسانیت نبردهاند و برای جاهطلبی از هیچ امکانی نمیگذرند. در خلال صفحات کتاب میبینیم که به حکم طبیعت، قویتر همیشه برنده نیست بلکه بقا از آن زیرکترهاست.