یک جایی از زندگی کم آوردم. بریدم و رفتم تا شاید جایی بتوانم کمبودهایم را جبران کنم. دنیایم را با طرحهایم، پارچهها، نخها و سوزنها وصلهپینه کردم تا آرامش را به خودم بدوزم. هربار دوختم به جایی گرفت و نخکش شد. آرامش نخکش شده میشود عذاب الیم!