مجموعه اشعار سیاوش کسرایی (از آوا تا هوای آفتاب)

تناور صخره‌ای بر ساحل امید. ستون کرده است پا، داده است سینه بر ره توفان، پی‌افکنده میان قرن‌ها طغیان. دو چشمان خیره بر گهواره خورشید. ستیز جزر و مدها، پیکر او را تراشیده. ز برف روزگاران، بر سرش دستار پیچیده. غروب زندگی بر چهره‌اش بسیار تابیده. که تا رنگی مسین در متن پاشیده.... ‌