پدر حضانتی

دیدیه ون کولارت (1960) یکی از توانمندترین رمان‌نویسان امروز فرانسه است. نویسنده و جستارنویسی که به خاطر شیوه روایی خاصش از موضوع‌های ساده مشهور شده و غافلگیری‌هایی که پس هر کدام از رمان‌هایش وجود دارد. او در نیس به دنیا آمده و در بیست و دو سالگی اولین رمانش را منتشر کرده و سال 1994 جایزه گنکور را هم به دست آورده. یکی از مولفه‌های تاثیرگذار و متناقض زندگی ون کولارت «پدر»‌ش است که دست‌مایه رمان پدر حضانتی شده و آن را به اثری اتوبیوگرافیک تبدیل کرده است. روایتی پسر و پدری. پدری که وقتی او هفت سال داشت تصادف می‌کند و تا دم مرگ می‌رود. رمان پدر حضانتی اولین بار سال 2007 منتشر شد و شگفتی منتقدان فرانسوی را برانگیخت. این رمان روایتی است خطاب به پدر در بستر مرگ و مرور گذشته، روایتی که درش عشق، نفرت و راز حرف اول را می‌زند و ون کولارت چنان کولاژی از پدرش می‌سازد که همراه با وامی که نویسنده از تاریخ فرانسه میانه قرن بیستم گرفته است، تاثیر عمیق روایی و احساسی‌اش تا مدت‌ها باقی می‌ماند.