نیروی شاعرانه (شعر پس از کانت)

چیزی که ما آن را نیروی شاعرانه می‌نامیم، در برگیرنده «فقدان» موجود در پی نیرویی‌ست. این مقوله از یکی شدن گریزان است، اما همزمان مجموعه‌ایست متناهی، یا حتی نامتناهی، از نیروهای منفرد در زبان. مسئله‌ای که به همان اشاره هایدگر در مورد «افتراق» نیرو و بی‌نیرویی در اندیشه ارسطو مربوط است.