چرا نمی‌آیی با من زندگی کنی وقتش است

داستان‌های این مجلد از مجموعه داستان‌های جایزه ا. هنری به لحاظ قالب و محتوا ویژگی‌های متباین و اغلب متضادی از ادبیات داستانی امریکا را به نمایش می‌گذارند. در مجموعه‌ای چنین ناهمگون، که داستان‌هایش به منظور ارائه موضوعی از پیش تعیین‌شده یا پرده برداشتن از یک گرایش یا ارتقای یک سبک گزینش نشده‌اند، بیراه نیست اگر بگوییم هر داستان خودش خود را تعریف می‌کند. در داستان جویس کارول اوتس با عنوان «چرا نمی‌آیی با من زندگی کنی؟! وقتش است» راوی با یادآوری خاطرات نوجوانی‌اش می‌نویسد: «... بعضی وقت‌ها رادیوی کنار تختم را روشن می‌کردم و صدایش را کم می‌کردم و به شبکه‌های پیتزبورگ و تورنتو و کلیولند گوش می‌کردم. یک شبکه مهجور در کلیولند بود که موسیقی وسترن پخش می‌کرد...