... روزگاری که من نوشتن را آغاز کردم با وجود همه سختیها، سختگیریها و تنگناها فضا در مجموع تشویقکننده و کار ادبی امر آرمانی نسل ما بود؛ آرمانی که همچون موتور محرک در کار و زندگی ما نقش داشت. در این روزگار دشواریها و تنگناها البته همچنان وجود دارند و چه بسا بیشتر و سهمگینتر؛ اما آرمانگرایی در چند دهه اخیر عمدتا به عمد و سهو منکوب و پس رانده شده است. من یکی از دلایل زیست ـ عمدتا ـ متوسط ادبیات داستانی را که از دهه شصت به عرصه آمده، در خلاء آرمانگرایی نزد نسلهای جوان و بیشتر داستاننویسان این سالها میدانم در عین حال سهم تعیینکننده سانسور (و خودسانسوری) را از نظر دور نمیدارم.