پشت چراغ قرمز و به همراهی نوای ویلن

گر: راست می‌گن که زنده توی نوره. آرام: اشباح از نور فرار می‌کنن... تو به سمت نور پریدی. یا پروانه هستی، یا این که وانمود می‌کنی پروانه‌ای. گر: مهم درون منه و درونم پر از پروانه‌ست. شبح هم که می‌گم، توی تاریکی شبح هستم، وگرنه توی روشنایی شاعرم. حیف که فسفر پوستم کم شده... شگفت‌‌انگیزه وقتی که پوستت توی روشنایی نور می‌ده. آرام: حالا شکارچی هستی؟ پروانه‌ای؟ شاعر یا شبح؟ گر: شکارچی‌ام... شبح شکارچی‌ام، شاعر شکارچی‌ام، پروانه شکارچی‌ام.