کودک و نوجوان
ایرج (قصه‌های شاهنامه 11)
به خود نهیب می‌زنم: ما امروز سه برادر نیستیم. ما امروز سه سرزمینیم. ما امروز ایران و روم و تورانیم. تور فریاد می‌زند: «تا دیر نشده خنجر را بردار!» خنجر را برمی‌دارم، به چشم‌های سرخ‌رنگ سلم می‌نگرم و خنجر را در ستون چوبی خیمه می‌کوبم: «نه، من در این دام نمی‌افتم. از جانم می‌گذرم اما با خنجر پدرانم، برادر نمی‌کشم.» در مجموعه چهارم «قصه‌های شاهنامه» (جلدهای 10، 11 و 12) نویسنده کوشیده است در مسیرهای ناشناخته‌تر شاهنامه حرکت کند تا با پرهیز از تکرار افسانه‌ها، آن‌ها را از زاویه‌ای نو و از دورن متن ماجرا بازآفرینی کند.
صفحه نویسنده
آتوسا صالحی
۱۰ رمان
آتوسا صالحی شاعر، نویسنده و مترجم کتاب های کودکان و نوجوانان، سال ۱۳۵۱در تهران به دنیا آمد و از سال ۱۳۶۹ فعالیت حرفه ای خود را از طریق همکاری با مجله سروش نوجوان و به عنوان یكی از سردبیران "مجله در مجله" آغاز كرد.
او افزون بر این، در نشریه هایی چون مجله همشهری، هفته نامه و روزنامه آفتابگردان، روزنامه شرق، ایران و ... قلم زده است.
از صالحی تا كنون بیش از سی عنوان كتاب برای كودكان و نوجوانان منتشر ...
یکی نبود یکی بود
یکی نبود، یکی بود. در زمان‌های جدید، آدمیزاد و بلبل و روباه و کلاغ و خیلی‌های دیگر آمدند توی ذهن نویسنده که قصه‌هایی تازه می‌خواهیم.
نویسنده نوشت و نوشت اما این بار نه بززنگوله‌پا گول می‌خورد و نه شیر سلطان جنگل بود و نه لاک‌پشت در مسابقه برنده می‌شد...
و این‌طوری شد که نویسنده ماند و قصه‌هایی که نه قصه بودند و ...
بیژن و منیژه (قصه‌های شاهنامه 5)
بیژن، پهلوان ایران که برای شکار به مرز آمده، منیژه دختر افراسیاب را می‌بیند و دل به دختر شاه توران می‌بازد. منیژه هم که دل از دست داده، با جادو بیژن را با خود همراه می‌کند و پنهانی به کاخ می‌برد. خبرچینان، شاه توران را خبر می‌کنند و او برمی‌آشوبد.
در مجموعه دوم «قصه‌های شاهنامه» (جلدهای 4، 5 و 6) ...
سیاوش (قصه‌های شاهنامه 9)
شاید پدرم کاووس مرا به جنگ می‌فرستد تا از چاله‌ای به چاه اندازد... شاید گرسیوز هم نقشه شومی در سر داشته باشد و بخواهد شمشیر بر زمین گذاریم تا شبانه شبیخون زند... انگار باید هر روز از آزمون آتشی بگذرم و بر لبه تیغی راه روم که هر دو سویش پرتگاهی است پر از درندگان گرسنه و خونریز...
در این مجموعه ...
جمشید (قصه‌های شاهنامه 10)
شهرناز ابروهایش را چون دو ریسمان سیاه در هم گره می‌زند و می‌گوید: «دیگر چه در سر داری؟ هفت دریا و هفت خشکی را دیدی و نامت را در چهار گوشه خاک بلندآوازه کردی. دست از این همه آرزوی دور و دراز بردار!» از دور پیداست. سنگ‌های گران‌بها بر چهار گوشه‌اش می‌درخشند. می‌گویم: «خشکی و دریا را زیر پا گذاشتم ...