پرا: هیچ کشور پیش‌بینی‌نشده‌ای وجود نداره. تمام دنیا جزایر پیش‌بینی‌نشده‌س. پرولا: بله، البته اگه احمق‌های ما بصیرت کافی برای درک این موضوع رو داشته باشن. این دنیا دنیای معجزاته نه دنیای معماهای پیچیده. برای من هر روز باید معجزه خودش رو داشته باشه و هر بچه‌ای که متولد می‌شه باید متفاوت از بچه‌هایی باشه که قبلا به دنیا اومدن و برای این که شاهد این معجزه باشم بیشترین بدی‌ها رو تحمل می‌کنم و از دلش بیشترین خوبی‌ها رو به بار می‌آرم. پرا: من باید به کسب دانش و قدرت بیشتر ادامه بدم. گرچه دانش جدید دانش قدیم رو رد می‌کنه و قدرت جدید، منادی نفوذ همون احمق‌هاییه که ازش سوءاستفاده می‌کنن. پرولا: وقتی امپراتوری‌مون ما رو به ورطه نابودی می‌کشونه این ماییم که باید به فکر منافع همدیگه باشیم. اما طرح‌های ما هنوز ما رو به سمت جزایر پیش‌بینی‌نشده هدایت می‌کنن. ما آتش جنگ‌های زیادی رو شعله‌ور می‌کنیم چون تحت فشار جنگه که ما توانایی تغییر دنیا رو پیدا می‌کنیم؛ اما تغییراتی که جنگ‌ها ایجاد می‌کنن اون تغییراتی نیستن که ما قصد ایجادشون رو داریم. ما مثل بچه‌های وحشت‌زده مدام طلب امنیت می‌کنیم، اما تو جزایر پیش‌بینی‌نشده هیچ امنیتی وجود نداره و و آینده متعلق به کسانیه که حیرت و شگفتی رو بر امنیت ترجیح می‌دن...
