قرار ملاقات با زندگی

... یک هنرپیشه که شب و روز فقط یک نقش را اجرا می‌کند روزی بالاخره با آن نقش یکی می‌شود. من دچار چنین عارضه‌ای شده بودم. سیزده سال و نیم تمام، نقش فردی بینا را بازی کرده بودم و ایفای چنین نقشی برایم کاملا عادی شده بود. زندگی من سخت و پراسترس و بی‌اندازه مشقت‌بارسپری می‌شد اما اگر امکانات و شرایطش هم موجود بود خواستار عوض کردنش نبودم. انسان حیوانی است که بنده عادت‌های خود است. علاوه بر این، دیوار ساخته شده از دروغی که دور خود کشیده بودم نه تنها مرا در برابر خطرات بیرونی بلکه در برابر مشکلات و معضلات روحی و روانی‌ای که داشتم محافظت می‌کرد و درست زمانی که آن دیوار شروع به فروریختن کرد پناهگاه خود را از دست دادم.