رمان خارجی
این کتاب بار دیگر هنر اروین یالوم را در بیان داستان و البته آموزش مطالبی کلیدی ـ چه به متخصصان رشته‌های روان‌درمانی و چه هر کسی که این کتاب را در دست می‌گیرد ـ به تصویر می‌کشد، اما آن‌چه به نظر مهم‌تر می‌رسد، مصاحبه‌ایست که در انتهای این داستان ضمیمه شده است...
صفحه نویسنده
اروین یالوم
۱۸ رمان
ایروین دیوید یالوم (به انگلیسی: Irvin David Yalom) (متولد ۱۹۳۱، واشنگتن دی سی، ایالات متحده آمریکا) , روانپزشک هستی‌گرا (اگزیستانسیالیست) و نویسنده آمریکایی است.
در سال ۱۹۵۶ در بوستون در رشته پزشکی و در سال ۱۹۶۰ در نیویورک در رشته روانپزشکی فارغ التحصیل شد و بعد از خدمت سربازی، در سال ۱۹۶۳ استاد دانشگاه استانفورد شد. در همین دانشگاه بود که الگوی روانشناسی هستی گرا یا اگزیستانسیال را پایه گذاری کرد. یالوم هم آثار دانشگاهی متعددی تالیف کرده است و هم ...
مسئله‌ی اسپینوزا
شرم در جامعه‌ی آمستردام قرن هفدهم کار رایجی بود. هر چند ماه یک بار، یک شرم اجرا می‌شد و هر فرد یهودی بالغی چندین بار شاهد یک شرم بود، ولی جمعیت حاضر در 27 ژوئیه شاهد یک شرم عادی نبود. خانواده‌ی اسپینوزا برای همه‌ی یهودیان آمستردام آشنا بود. پدر باروخ و همین طور عمویش اغلب در ماهاماد، هیئت حاکمه‌ی کنیسه، ...
خیره به خورشید
از ابتدای تاریخ تاکنون، فکر فناپذیری در جان ما ته‌نشین شده است. هزاران سال است که فیلسوفان متفکر می‌کوشند جراحت فناپذیری را تلطیف کنند و در ساختن زندگی هماهنگ و توأم با آرامش به یاری ما بشتابند.
اروین یالوم می‌گوید: کار من روان‌درمانی است و افراد زیادی را که با اضطراب مرگ درگیر بوده‌اند معالجه کرده‌ام. در جریان کار متوجه شده‌ام ...
زندگی این بود؟ چه بهتر دوباره! خاطرات 1 روانپزشک (به خود رسیدن)
افرادی در این دنیا هستند که در حلقه سرشت جهان، شکاف ایجاد می‌کنند! وجود این افراد چنان سرشار از بودگی‌ست، که پیش از موجودیت و پس از موجودیت یافتن‌شان، دو جهان متفاوت را شامل می‌شود.
اروین دی. یالوم، روانپزشک هستی‌گرای آمریکایی یکی از همان‌هاست؛ اویی که در قید حیات‌اش چنان از خودش وجود می‌تراود، که جهان منتظر مرگ‌اش نمی‌ماند تا ارزش ...
دروغ‌گویی روی مبل
ارنست روان‌درمانگری بود که به کارش عشق می‌ورزید. بیمارانش هر روز او را به خصوصی‌ترین اتاق‌های زندگی‌شان دعوت می‌کردند. و او هر روز آنها را تسلی می‌داد، تیمارشان می‌کرد و ناامیدی را از آنها دور می‌کرد... کسی که به کارش عشق می‌ورزد، خوش شانس است. ارنست احساس خوش شانسی می‌کرد. البته چیزی بیش از خوش شانسی، او احساس خوشبختی می‌کرد... ...