راه معنوی که گورجیف پیش کشید، یکی از نوآورانهترین، ماندگارترین و تاثیرگذارترین آموزههای دوران ماست. در حالی که گورجیف شکلهای گوناگونی از انتقال مانند گردهمآییهای گروهی، مراقبه، رخس و موسیقی ـ را به کار میبرد، اهمیت ویژهای به انتشار قصههای بلزباب برای نوهاش میداد. این تمثیل که در برهان و مقیاس شاهانه است، پهنهای از پیدایش کیهان و آشکار شدن زندگی در تمام سطوح را از راه تاریخگونه مردم (انسان) تا بازنمودهای مفصل و روشنی دربرمیگیرد که بینش گورجیف از هدف و مقصود زندگی مردمی در طرح گسترده کیهانشناسی را میرساند. نقدی برنده از خشونت و گمراهی در فرهنگ مردمی را به نمایش میگذارد که همواره با شوخطبعی و تاکید بر نیروی بالقوه تکامل ملایم میشود. در این کتاب گورجیف با با زبان الگوداری سخن میگوید که مانند هیچ نویسنده دیگری نیست، تا اندیشیدن خودکار را دلسرد و دلزده کند.