اتاق پذیرایی محل برگزاری مهمانی‌های رسمی و پر تجمل، یادگاری از گذشته‌های باشکوه و یاد‌آور خاطرات خوش است. سالنی پر از عتیقه‌جات گران‌قیمت، و نماد ثروت و قدرت ساکنانش است. نسل گذشته اتاق پذیرایی را چون پرستش گاهی می‌داند که باید آن را دست‌نخورده به نسل‌های بعدی تحویل دهد، اما نسل جدید آن را قبرستانی می‌بیند که باید از نو بنایش کرد. نسل‌های مختلف جامعه آمریکا طی صحنه‌های دنباله‌دار ساکن اتاق پذیرایی می‌شوند و در آن زندگی می‌کنند، عشق می‌ورزند و در نهایت وصیت‌نامه خود را برای فرزندان‌شان می‌خوانند. آ. ر. گرنی در اتاق پذیرایی با استفاده از لحنی طنز و نوستالژیک، تراژدی کم‌رنگ اما عظیم زندگی روزمره را نمایش می‌دهد و تاریخ ناگفته مردم آمریکا را باز می‌گوید، تاریخی که با اعتماد متقن به ارزش‌های مستحکم سنتی آغاز می‌شود و با فروریزی نظام ارزشی قدیم و ظهور خلاء معنایی سرمایه‌داری به پایان می‌رسد. این نمایش‌نامه در سال 1985 نامزد نهایی دریافت جایزه پولیتزر شد.