سوپراستاری که زندگینامهاش به اندازه فیلمهایش، سرگرمکننده و هیجانانگیز است. همه جکی چان را میشناسند. نسلهای مختلف دوستدار سینما، او را به خاطر سبک مبارزه آکروباتیک، زمانبندی کمدی و پرشهای شگفتانگیزش در فیلمهایی از جمله؛ ساعت شلوغی، ظهر شانگهای، و پسر کاراتهباز یا پاندای کونگفوکار تحسین میکنند. او در سال 2016 بعد از 56 سال فعالیت در صنعت سینما، و حضور در بیش از 200 فیلم و شکسته شدن تعداد زیادی از استخوانهایش در این راه پر پیچ و خم و طولانی، به پاس یک عمر دستاورد هنری، جایزه اسکار افتخاری گرفت. ولی به نظر میرسد جکی در 64 سالگی تازه شرع کرده است. این سوپراستار جهانی در کتاب هرگز بزرگ نشو خاطراتی از سالهای کودکیاش در آکادمی تئاتر چین، شکستها و عقبنشینیهای بزرگش در هنگکنگ و هالیوود، رویاروییهای مکررش با مرگ و زندگی شخصیاش به عنوان همسر و پدر را تعریف میکند. جکی هرگز از اشتباهاتش خجالت نکشیده و آنها را پنهان نکرده است. از زمان ساخت فیلم استاد جوان در سال 1980، فیلمهای جکیچان همیشه با بخشهایی از پشت صحنه تمام شدهاند که اشتباهات او را از فراموش کردن دیالوگها تا پرشها و حرکتهای اشتباه نشان میدهند. او بی غل و غش، بامزه، مهربان، و بیش از حد تصور شجاع است و بعد از گذشت این همه سال، هنوز قلب جوانی دارد.