((این کتاب بر تمامی آثاری که در نقد و تفسیر نیچه نوشته شده است ، توفق و ارجحیت دارد )) سخنی است که توماس‌مان در وصف کتاب حاضر اثر والتر کوفمان نوشت . کوفمان سه نقاب بر چهره‌ی نیچه می‌بیند : فیلسوف ، روانشناس و دجال . آنان که از روی بغض بر نیچه خشم گرفتند و ملحدش خواندند ، آنان که از روی حب اما از ظن خود یار او شدند و حرف خود را بر زبان نیچه گذاشتند ، آنان که آثارش را نخوانده به تفسیر افکارش کوشیدند و عاقبت ، آنان که او را دیوانه انگاشتند ، در دایره‌ی سخن و نقد والتر کوفمان قرار می‌گیرند و او منصفانه و محققانه نظرات هر یک را به ترازوی داوری می‌کشد . کوفمان ، خواننده‌ی کتاب خویش را دعوت می‌کند که نیچه را باید ، در نوشته‌هایش ، خواند و دید . از نظر او کتاب‌های نیچه از همان نخستین اثر تا آخرین آن‌ها در هماهنگی و استحکام کامل قرا دارد . از نظر او ، نیچه ادیب ترین فیلسوف جهان معاصر است .
