فرهنگ مردسالاری در افغانستان به گونهای است که تولد پسران را مایۀ سرور و سربلندی میدانند و تولد دختران را مایۀ سرشکستگی و نگونبختی. آیین «بچَهپوشی» حکایت دخترانی است که در برههای از زندگی خود در لباس پسرانه، پرورش مییابند. آزیتا نمایندۀ پارلمان افغانستان است که چارهای ندید جز آنکه چهارمین دخترش را بچَهپوش کند و نامش را مهران بگذارد. زهرا نوجوانی ماجراجو است که در گیرودار دوران بلوغ، نمیگذارد پدرومادرش دوباره او را به دنیای دخترانه برگردانند. شکریه بعد از آنکه بیست سال بچَهپوش بوده است، اکنون ازدواج کرده و سه فرزند دارد.